In memoriam…

Mijn lieve mama is er niet meer. Johanna (Joke) van den Berg is 17 januari j.l. op 87-jarige leeftijd overleden.

Ik werd in 1971 geboren in Rotterdam. Niet veel later verhuisden wij naar Bonaire waar mijn Antilliaanse vader een baan had geaccepteerd. Mijn moeder bleef thuis voor ons totdat we wat groter werden. Zij ondernam allerlei dingen om een bijdrage te leveren aan het gezin. Zo maakte ze plantenhangers voor de lokale bloemist en was ze uren bezig met haar macrame activiteiten. Ja, de creativiteit had ik van haar. Later besloot ze levensmiddelen in het groot in te kopen en te delen met kennissen. Zo kocht ze dan bijvoorbeeld een hele kaas en deelde dat met 3 andere dames. Dat was goedkoper. Zij ze dan ook altijd: zuinigheid met vleit, bouwt huizen als kastelen. En zo ontstond haar minimarket, een gezellig buurtwinkeltje. Eerst vanuit de woonkamer, toen vanuit de aanbouw (voorheen washok) en later een wat groter pand aan het huis wat ze hadden gebouwd, 100 meter verderop. Hier heeft ze met heel veel liefde gewerkt tot 2017. Ze besloot om na 42 jaar terug te keren naar Nederland, waar ze een super leuk appartementje had gevonden in Voorburg. Ik was helemaal in de wolken. 10 minuten van mijn huis, heerlijk! Na al die tijd had ik mijn moeder dichtbij en konden we leuke dingen gaan doen. Helaas liep het anders…

Niet lang na haar verhuizing werd ze ziek. Naast haar astma, diabetes en hartklachten werd er ook een cyste ontdekt in haar alvleesklier. Dat kon wel eens kwaadaardig zijn. Een forse tegenslag want het vooruitzicht van die ziekte was niet al te best en ik zou wel eens korter van haar kunnen genieten dan dat ik voor ogen had. Ik besloot te kiezen voor mijn moeder en ik zette mijn Stampin’ Up! activiteiten op een laag pitje, ik kon dit immers maar een keer goed doen.

Mijn moeder was een enorm sterkte vrouw. Tegenslag kon haar niet van de wijs brengen. Zij vond in iedere dag een lichtpuntje wat haar weer energie gaf voor de volgende dag. Zij vroeg vaak of ik niet een workshop had en als ik zei dat ik daar geen tijd voor had dan schudde ze afkeurend met haar hoofd. Als ik haar vertelde dat ik bestellingen had dan begon ze even hard te stralen als ik. En als ik naar de beurs ging dan moest ik vooral veel tweetjes meenemen, die ze daarna voor me telde. We hebben vaak catalogussen  doorgebladerd en zij had, net als ik, een voorkeur voor bloemen.

Twee jaar geleden brak mijn moeder haar enkel bij een ongelukkige val. Hierdoor heeft ze de laatste jaren voornamelijk in bed doorgebracht. Ik zag haar een paar keer per dag. ‘s avonds was er altijd tijd voor koffie en een goed gesprek. Ik ben echt een moederskindje en kwam heel graag bij haar. Na de jaarwisseling ging het echter ineens veel slechter. Ze heeft gestreden als een leeuw maar moest helaas opgeven. Ze is overleden met mijn hand in die van haar.

Ik heb zulke mooie herinneringen met haar mogen maken en ben zo dankbaar voor de tijd die ik met haar heb mogen doorbrengen. Haar wijze levenslessen draag ik voor altijd met me mee. Maar wat zal ik haar missen!